Praga,Prażka,Pragiczka.

Gdybym miała określić kilkoma słowami Pragę, to pierwsze, co mi się nasunęło już w drodze z lotniska do hotelu to : SWOJSKOŚĆ. Poczucie bycia jak u siebie. Bo język podobny, dający złudzenie, że wszystko się rozumie bez siedzenia w podręcznikach i uczenia się. Trawa zielona, czysto i jak w domu. Jak u siebie, w Polsce. Wszyscy jacyś tacy mili i w miarę potrzeby władający biegle angielskim. No i ten przyjemny dla ucha czeski akcent, na który każdorazowo się uśmiechałam. Zauważyłam też kilka akcentów francuskich typu : Café de Paris, czy widziana w drodze na Starówkę piękna architektura hotelu noszącego dumną nazwę Hotel Paris. Wszystko to sprawiło, że odnalazłam się tam bardzo szybko - i niby byłam na wycieczce, a jednak w domu ! Stąd też początkowo pisałam Wam na fb, że zapominam robić zdjęcia. Wszystko było dla mnie takie naturalne i znane...

To, co chwilę później doszło do mnie, to skojarzenie z cudownym moim ukochanym Krakowem. Stare Miasto, te cudowne dorożki, kościoły i wąskie uliczki. Klimat magiczny do zakochania, do zatęsknienia, do rozmarzenia się... Nawet pchając wózek po tych brukowanych dróżkach, miałam wrażenie, że w bajce jestem. I tak, to mówię ja - mieszkanka Paryża !!!. Dla Amelki najpiękniejszym akcentem Starego miasta były ... baańki mydlane :)))) I nie ukrywam. One mnie też urzekły! 

 

A kiedy już Tatinek do nas dołączył, wieczorną porą wybraliśmy się zwiedzać Pragę dorożką. Czy mogło być jeszcze bardziej romantycznie? Mogło. Gdybyśmy Amelkę zostawili Babci :P :D

 Przyznaję jednak, że pierwsze dwa dni pobytu w Pradze mnie nie urzekły. Może przez pogodę - było dużo, dużo zimniej niż w Paryżu - gdy wyjeżdżaliśmy Francja żegnała nas temperaturą 25 stopni i błękitnym niebem,a  w Pradze było jedynie 15. Nie pozwalała mi ona cieszyć się widokiem Amelki w ubrankach, które przewidziałam na podróż i musiałam wciąż ją ubierać w kurtkę i nawet czapkę, bo czasem głowę urywało ! Może przez to, że Tatinek był tam w delegacji i zwiedzałam tylko z Amelką, a ta już jakby nie patrzeć Panienka - nie chciała za długo w wózku posiedzieć... Bałam się ją tak wypuścić w centrum Pragi, gdzie przejścia dla pieszych często prowadziły przez tory tramwajowe - to było najdziwniejsze przejście dla pieszych ever! ),

Ale  wtedy wkroczyłyśmy tam :

Na Most Karola !!!

Zakochałam się już z daleka. Idąc tam, nie wiedziałam co mnie czeka, co zobaczę. I chyba właśnie dlatego tak bardzo pokochałam to miejsce. Do tego w końcu mogłam dać upust energii Amelki i zaczęło się istne szaleństwo. Ja podziwiałam piękne widoki, Ona była gwiazdą number 1 na całym moście. Tańczyła do muzyki różnych kapeli, śpiewała w rytm katarynki i w końcu biegała wciąż uśmiechnięta. Miałam wrażenie, że w końcu odkryłam swoje miejsce. I Amelka raczej też ! :)

A trzeciego dnia naszej wycieczki na swej drodze spotkałyśmy łabędzie. Zjadały z rączek chlebek i jabłuszko i jak widać cudownie pozowały do zdjęć. A raz zdarzyło się nam, że chciały połknąć nasze ręce ! ;). Uważajcie więc , gdybyście mieli się tam wybierać :D

Tu komentarza Matki nie potrzeba. Nasze humory wspaniale prezentuje Amelka !!

Wśród wszystkich zdjęć, jakie udało mi się zrobić powyższe to te moje ulubione. Zwiedziliśmy jednak jeszcze wiele pięknych miejsc, m.in. Wyszehrad, z którego rozpościerają się takie widoki, że dech zapiera :) Widziałam też piękne handmady, które znaleźć można w romantycznych, wąskich, praskich uliczkach. I tak mogłabym wymieniać i wymieniać !

I na koniec KUCHNIA praska. I teraz uwaga : KNEDLIKI wg mnie są przereklamowane ! I z tych, które zamówiłam, zjadłam jedynie jednego i tylko dlatego, żeby nie było, że nie próbowałam. Za to wszelkiego rodzaju sosy i zupa gulaszowa to mistrz mistrzów !!! I albo nauczę się takie robić, albo jechać znów trzeba w jakąś delegacyję !! :D

Czy tam kiedyś wrócę ?? Chciałabym !!